- ισοηλεκτρικό σημείο
- (Χημ.). Ονομάζεται η τιμή του πε-χα του μέσου διασποράς ενός κολλοειδούς εναιωρήματος ή ενός αμφολύτη, για την οποία η διαλυμένη ουσία δεν κινείται σε ηλεκτροφορητικό πεδίο. Ο όρος ι.σ. παριστάνεται διεθνώς ως pI. Οι αμφολύτες είναι μόρια στα οποία συνυπάρχουν όξινες και βασικές λειτουργικές ομάδες και χαρακτηρίζονται από το σύνολο των θετικά και αρνητικά ιονιζόμενων ομάδων που περιέχουν. Όταν οι αμφολύτες διαλύονται σε ένα μέσο, αποκτούν θετικό και αρνητικό φορτίο, με το να δέχονται ή να αποδίδουν πρωτόνια, και μετατρέπονται κατ’ αυτό τον τρόπο σε δίπολα ιόντα (zwitterions). Για κάθε αμφολύτη υπάρχει μια συγκεκριμένη τιμή πε-χα, για την οποία το συνολικό μόριο είναι ουδέτερο – αν και μπορεί να υπάρχουν επιμέρους φορτισμένες ομάδες, οι οποίες ωστόσο ως σύνολο εξουδετερώνονται· η τιμή αυτή αντιστοιχεί στο ι.σ. Για τιμές πε-χα κάτω του ι.σ., ο αμφολύτης φορτίζεται αρνητικά, ενώ για τιμές πε-χα άνω του ι.σ., ο αμφολύτης φορτίζεται θετικά. Την ιδιότητα αυτή των αμφολυτών, εκμεταλλευόμαστε στην ιοντοανταλλακτική χρωματογραφία –μια σημαντική μέθοδο διαχωρισμού– στην οποία οι αμφολύτες ενός μείγματος διαχωρίζονται επιλεκτικά με βάση τα ι.σ. τους, αυξάνοντας σταδιακά την τιμή του πε-χα.
Dictionary of Greek. 2013.